ໃນແຕ່ລະມື້ແຕ່ລະ day ໃນໂຊຊຽວມີເດຍ, ເຮົາເຫັນດຣາມ່າໃໝ່ໆຜຸດຂຶ້ນມາບໍ່ຢຸດ. ສິ່ງທີ່ຕາມມາແມ່ນ ແບຣນ ແລະ ທຸລະກິດຕ່າງໆກໍພະຍາຍາມໂດດລົງໄປ “ເກາະກະແສ” ເພື່ອສ້າງການມີສ່ວນຮ່ວມ (engagement) ກັບຜູ້ຕິດຕາມຂອງໂຕເອງ. ແຕ່ຖ້າບໍ່ລະວັງ ຫຼື ຄິດບໍ່ຖີ່ຖ້ວນ, ສິ່ງທີ່ຫວັງວ່າຈະເປັນຄວາມປະສົບຜົນສຳເລັດ (ປັງປຸລິເຢ) ກໍອາດກາຍເປັນຄວາມລົ້ມເຫຼວທີ່ທຳຮ້າຍພາບລັກຂອງແບຣນໄປເລີຍ (ພັງພິນາດ).
ເປັນຫຍັງແບຣນຕ້ອງລະວັງການເກາະກະແສ?
ໃນບໍ່ເທົ່າໃດປີມານີ້, ແບຣນຕ່າງໆຫັນມາສ້າງຄອນເທັນໃນໂຊຊຽວມີເດຍເພື່ອດຶງດູດຄວາມສົນໃຈຈາກຜູ້ຕິດຕາມຫຼາຍຂຶ້ນ. ບາງແບຣນກໍນຳສະເໜີສິນຄ້າ ຫຼື ບໍລິການຂອງຕົນ, ບາງແບຣນກໍໃຫ້ຄວາມຮູ້ ຫຼື ບາງແບຣນກໍສ້າງຄວາມບັນເທີງ. ແຕ່ບໍ່ແມ່ນທຸກຄອນເທັນຈະປະສົບຜົນສຳເລັດ. ຫຼາຍຄັ້ງທີ່ແບຣນພະຍາຍາມເກາະກະແສແບບເກີນເຫດ ໂດຍບໍ່ຄຳນຶງເຖິງຄວາມລະອຽດອ່ອນ ຫຼື ຜົນກະທົບຕໍ່ຄົນອື່ນ ຜົນທີ່ຕາມມາກໍຄື ການຖືກສັງຄົມຕີກັບ, ຕ້ອງໄດ້ລຶບຄອນເທັນ, ປິດຄຳຄິດເຫັນ, ຫຼື ແມ່ນແຕ່ຖືກປະນາມຢ່າງໜັກ.
ຕົວຢ່າງທີ່ເຫັນໄດ້ຊັດເຈນ: ແບຣນອາຫານຍີ່ຫໍ້ໜຶ່ງໃນຕ່າງປະເທດເຄີຍໂພສມຸກຕະຫຼົກກ່ຽວກັບເຫດການພາຍຸໄຕ້ຝຸ່ນ ໂດຍຄິດວ່າຈະເປັນການສ້າງຄວາມມ່ວນຊື່ນ. ແຕ່ສິ່ງທີ່ຕາມມາກໍຄືຄວາມໂກດແຄ້ນຈາກຜູ້ບໍລິໂພກ ເພາະມັນກາຍເປັນການເອົາຂ່າວຮ້າຍທີ່ມີຜູ້ຄົນກຳລັງຕົກທຸກມາເວົ້າເປັນເລື່ອງຕະຫຼົກ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ ກາຍເປັນວ່າ ຈາກຄອນເທັນທີ່ຈະ viral ກາຍເປັນແບຣນດັ່ງກ່າວຕ້ອງອອກມາຂໍໂທດ ແລະ ສູນເສຍຄວາມໄວ້ວາງໃຈຈາກລູກຄ້າຈຳນວນຫຼາຍ.
Real-Time Content: ດາບສອງຄົມ
ໃນທາງການຕະຫຼາດ, ການເກາະກະແສເອີ້ນວ່າ real-time content—ເປັນການສ້າງຄອນເທັນທີ່ອີງໃສ່ເຫດການທີ່ກຳລັງເກີດຂຶ້ນໃນປັດຈຸບັນ ເພື່ອດຶງດູດຄວາມສົນໃຈຈາກຜູ້ຕິດຕາມ ຫຼື ລູກຄ້າ. ມັນຈະກາຍເປັນສິ່ງທີ່ດີ—ຖ້າເຮັດຖືກທີ່ຖືກເວລາ. ແຕ່ກໍປະຕິເສດບໍ່ໄດ້ວ່າ ມັນມີຄວາມສ່ຽງສູງ ເພາະການຕັດສິນໃຈໄວໆໂດຍບໍ່ຄິດໃຫ້ຮອບຄອບ ອາດເຮັດໃຫ້ແບຣນຕົກຢູ່ໃນສະຖານະການທີ່ຍາກລຳບາກໄດ້.
ການເກາະກະແສທີ່ຜິດພາດມັກເກີດຈາກການຫຼິ້ນກັບຫົວຂໍ້ທີ່ລະອຽດອ່ອນ ຕົວຢ່າງ ເຊັ່ນ:
- ການວິພາກວິຈານການເມືອງ: ແບຣນທີ່ບໍ່ມີຄວາມກ່ຽວຂ້ອງກັບການເມືອງ ແຕ່ໂດດເຂົ້າໄປເຮັດຄອນເທັນ ອາດຖືກເບິ່ງວ່າສວຍໃຊ້ສະຖານະການ.
- ການດ້ອຍຄ່າຄົນອື່ນ: ມຸກຕະຫຼົກທີ່ເບິ່ງຄືມ່ວນໃນຕອນທຳອິດ ແຕ່ທຳຮ້າຍຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນບາງກຸ່ມ.
- ການເອົາສາສະໜາ ຫຼື ຄວາມເຊື່ອມາເວົ້າຫຼິ້ນ: ການໃຊ້ສັນຍາລັກສາສະໜາແບບບໍ່ເໝາະສົມ ສາມາດກໍ່ໃຫ້ເກີດການຕໍ່ຕ້ານຈາກຜູ້ທີ່ເຊື່ອຖືຢ່າງໜັກ.
ຄຳແນະນຳສຳລັບແບຣນ: ຄິດກ່ອນເກາະ
ການເຮັດ real-time content ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ຄວນຫຼີກເວັ້ນໄປທັງໝົດ—ມັນຈະກາຍເປັນເຄື່ອງມືທີ່ຊົງພະລັງ ຖ້າໃຊ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ແຕ່ກ່ອນຈະລົງມື, ຜູ້ເຮັດວຽກໃຫ້ແບຣນຄວນຖາມຕົວເອງດ້ວຍຄຳຖາມເຫຼົ່ານີ້:
- ກະແສນີ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບແບຣນບໍ່?
ກ່ອນຈະເກາະກະແສໃດໜຶ່ງ, ໃຫ້ປະເມີນວ່າມັນສອດຄ່ອງກັບຄຸນຄ່າ (brand values) ແລະ ພາບລັກ (brand image) ຂອງແບຣນ ຫຼື ບໍ່. ຕົວຢ່າງ: ແບຣນເຄື່ອງດື່ມທີ່ເນັ້ນການໃຊ້ຊີວິດມ່ວນໆ ສາມາດເກາະກະແສເທດສະການດົນຕີໄດ້ ແຕ່ບໍ່ຄວນລົງໄປຫຼິ້ນກັບຂ່າວທີ່ໂສກເສົ້າ. - ມັນຈະທຳຮ້າຍໃຜບໍ່?
ກວດສອບວ່າ ຄອນເທັນທີ່ຈະເຮັດ ມີຄວາມສ່ຽງທີ່ຈະກະທົບຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນ ຫຼື ກຸ່ມຄົນໃດກຸ່ມຄົນໜຶ່ງບໍ່. ຖ້າມີຄວາມສ່ຽງ, ຄວນປັບປຸງ ຫຼື ຍົກເລີກໄປເລີຍ. - ມັນຈະເສີມພາບລັກ ຫຼື ທຳລາຍພາບລັກ?
ຖ້າການເກາະກະແສເຮັດໃຫ້ຄົນຈື່ແຕ່ກະແສ ແຕ່ລືມແບຣນ ຫຼື ຮ້າຍໄປກວ່ານັ້ນຄືເບິ່ງແບຣນໃນແງ່ລົບ, ມັນບໍ່ຄຸ້ມຄ່າເລີຍ. ຕົວຢ່າງ: ແບຣນເຄື່ອງແຕ່ງກາຍເກາະກະແສເຫດການລ່ວງລະເມີດທາງເພດດ້ວຍມຸກຕະຫຼົກ ຖືກເບິ່ງວ່າຂາດຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ສັງຄົມ. - ມີແຜນຕໍ່ເນື່ອງບໍ່ ຫຼື ພຽງແຕ່ເກາະກະແສຊົ່ວຄາວ?
ການເກາະກະແສແບບຜິວເຜີນ ໂດຍບໍ່ມີການຕໍ່ຍອດທາງການຕະຫຼາດ ອາດຖືກເບິ່ງວ່າເປັນການສວຍໃຊ້ລ້າໆ. ຕົວຢ່າງ: ແບຣນທີ່ໂພສຂໍ້ຄວາມສະໜັບສະໜຸນ LGBTQ+ ໃນເດືອນມິຖຸນາ (Pride Month) ແຕ່ບໍ່ມີການດຳເນີນການໃດໆຕໍ່ ມັກຖືກວິຈານວ່າ “ເຮັດເອົາໜ້າ” (rainbow-washing).
ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເກາະທຸກກະແສ
ຍຸກນີ້, ຜູ້ບໍລິໂພກຕື່ນຮູ້ຫຼາຍຂຶ້ນ. ເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບຄວາມຈິງໃຈ ແລະ ຄວາມສອດຄ່ອງຂອງແບຣນ ຫຼາຍກວ່າການຫຼິ້ນກັບກະແສແບບຜິວເຜີນ. ສະນັ້ນ, ການເລືອກເກາະພຽງບາງກະແສທີ່ສົ່ງຜົນດີຕໍ່ແບຣນ ແລະ ສອດຄ່ອງກັບຄຸນຄ່າຂອງຕົນ ຈະປອດໄພກວ່າການພະຍາຍາມຕາມທຸກເທຣນ.
ສະຫຼຸບ: ຄິດໃຫ້ດີ ກ່ອນຈະກົດໂພສ
ການເກາະກະແສສາມາດເປັນໂອກາດທີ່ດີໃນການສ້າງການຮັບຮູ້ (awareness) ໃຫ້ແບຣນ ແຕ່ມັນກໍມາພ້ອມກັບຄວາມສ່ຽງທີ່ບໍ່ຄວນເບິ່ງຂ້າມ. ສຳລັບຜູ້ເຮັດວຽກໃຫ້ແບຣນ ຫຼື ທຸລະກິດ, ການຄິດຢ່າງຖີ່ຖ້ວນ, ການເບິ່ງພາບລວມ, ແລະ ການຮັກສາພາບລັກຂອງແບຣນ ຄວນມາກ່ອນຄວາມຢາກທີ່ຈະ “ທັນສະໄໝ” ຫຼື “ທັນກະແສ”. ເພາະໃນທີ່ສຸດ, ພາບລັກທີ່ດີຂອງແບຣນບໍ່ໄດ້ມາຈາກການເກາະກະແສທຸກຢ່າງ ແຕ່ມາຈາກຄວາມໝັ້ນຄົງ ແລະ ຄວາມຈິງໃຈທີ່ສ້າງຂຶ້ນໃນໄລຍະຍາວ.
