ເຖິງຈະເປັນຜູ້ໃຫຍ່ແລ້ວ ແຕ່ບາງເທື່ອກໍຍັງຮູ້ສຶກວ່າໃຈເຮົາຍັງຄົງເປັນເດັກນ້ອຍຢູ່ເລີຍ Peter Pan Syndrome ການທີ່ບໍ່ຢາກເປັນຜູ້ໃຫຍ່ທີ່ບາງຄົນຢ້ານການປ່ຽນແປງ, ບາງຄົນຢ້ານລືມໂລກໃນຈິນຕະນາການໃນໄວເດັກສູນຫາຍໄປ
Peter Pan Syndrome ແມ່ນຄຳທີ່ໃຊ້ເອີ້ນອາການສະພາວະທາງຈິດທີ່ບາງຄົນປະຕິເສດທີ່ຈະເຕີບໂຕເປັນຜູ້ໃຫຍ່ ຫຼື ຫຼີກລ້ຽງຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນບົດບາດໜ້າທີ່ຂອງຜູ້ໃຫຍ່. ເຖິງວ່າຄຳນີ້ຈະບໍ່ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບຢ່າງເປັນທາງການໃນວົງການຈິດວິທະຍາແຕ່ກໍຖືກນຳໃຊ້ໃນສັງຄົມ ເພື່ອອະທິບາຍພຶດຕິກຳບາງຢ່າງທີ່ຜູ້ໃຫຍ່ບາງຄົນບໍ່ສາມາດ ຫຼື ບໍ່ຍອມເຕີບໃຫຍ່ໃນດ້ານອາລົມ ແລະ ຄວາມຮັບຜິດຊອບ.
Peter Pan ຄຳນີ້ແມ່ນຖືກຢືມມາໃຊ້ ຫຼື ອີງມາຈາກຕົວລະຄອນປີເຕີ້ແພນ ໃນວັນນະຄະດີຂອງປະເທດອັງກິດ (United Kingdom) ທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມໄປທົ່ວໂລກ ຂຽນໂດຍ J.M. Barrie (ເຈ. ເອັມ. ແບຣີ) ເຊິ່ງເປັນນັກຂຽນຊາວສະກັອດແລນ.
ເຈ. ເອັມ. ແບຣີ ລາວຂຽນເລື່ອງ Peter Pan ຂຶ້ນຄັ້ງທຳອິດໃນຮູບແບບບົດລະຄອນໃນປີ 1904 ຕໍ່ມາກໍໄດ້ດັດແປງເປັນນິຍາຍໃນນາມ “Peter Pan and Wendy” ໃນປີ 1911. ເລື່ອງລາວຂອງ Peter Pan ເປັນເລື່ອງຂອງເດັກຊາຍທີ່ບໍ່ຕ້ອງການໃຫຍ່ຂຶ້ນ ແລະ ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນມະຫັດສະຈັນທີ່ເອີ້ນວ່າ Neverland.
ລັກສະນະຂອງ Peter Pan Syndrome
- ບໍ່ຕ້ອງການເຕີບໂຕເປັນຜູ້ໃຫຍ່: ຜູ້ທີ່ມີສະພາວະນີ້ມັກບໍ່ຕ້ອງການຮັບຜິດຊອບໃນໜ້າທີ່ ຫຼື ບົດບາດຂອງຜູ້ໃຫຍ່ເຊັ່ນ ການເຮັດວຽກ, ການວາງແຜນຊີວິດ ຫຼື ການດູແລຄອບຄົວ.
- ຫຼີກລ້ຽງຄວາມຮັບຜິດຊອບ: ມັກມີບັນຫາໃນການຮັບຜິດຊອບຕໍ່ຊີວິດເຊັ່ນ ການຈັດການດ້ານການເງິນ, ການດູແລຕົວເອງ ຫຼື ການຮັບຜິດຊອບຕໍ່ໜ້າທີ່ໃນສັງຄົມ.
- ເພິ່ງພາຄົນອື່ນ: ມັກເພິ່ງພາຄົນອື່ນໃນການດູແລຄວາມຕ້ອງການພື້ນຖານເຊັ່ນ ພໍ່-ແມ່ ຫຼື ຄົນຮັກໃນການຈັດການຊີວິດ.
- ມີພຶດຕິກຳການຫຼິ້ນແບບເດັກນ້ອຍ: ມັກຮັກສານິໄສ ຫຼື ພຶດຕິກຳແບບເດັກນ້ອຍເຊັ່ນ ການເຮັດຕົວມ່ວນຊື່ນເກີນໄປໂດຍບໍ່ສົນກາລະເທສະ ຫຼື ບໍ່ສາມາດວາງຕົວໃນບົດບາດຂອງຜູ້ໃຫຍ່ໄດ້.
- ຫຼີກລ້ຽງຄວາມສຳພັນທີ່ຈິງຈັງ: ບາງຄັ້ງມັກມີບັນຫາໃນການຮັກສາຄວາມສຳພັນໃຫ້ຍາວນານ ຫຼື ຈິງຈັງ ເນື່ອງຈາກບໍ່ສາມາດຮັບມືກັບຄວາມຄາດຫວັງ ແລະ ຄວາມຮັບຜິດຊອບທີ່ຫຼາຍຂຶ້ນໃນຊີວິດຄູ່.
ສາເຫດທີ່ອາດຈະເຮັດໃຫ້ເກີດເປັນ Peter Pan Syndrome
ສິ່ງທຳອິດທີ່ອາດຈະເປັນການສ້າງສະພາວະ Peter Pan Syndrome ຄືການລ້ຽງດູໃນໄວເດັກທີ່ຖືກປົກປ້ອງຫຼາຍເກີນໄປ, ການສ້າງປະສົບການທີ່ເຮັດໃຫ້ເດັກນ້ອຍຄົນນັ້ນຮູ້ສຶກບໍ່ພ້ອມ, ຢ້ານການເຕີບໂຕເປັນຜູ້ໃຫຍ່ ໂດຍການລ້ຽງດູທີ່ມັກຈະສ້າງສະຖານະການ, ການເລົ່າເລື່ອງທີ່ເຮັດໃຫ້ສະພາບແວດລ້ອມພາຍນອກເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ປອດໄພ ຫຼື ເປັນຕາຢ້ານ ເຮັດໃຫ້ເດັກນ້ອຍຢ້ານການຕັດສິນໃຈໃນການຈະເຮັດຫຍັງຈັກຢ່າງ ຫຼື ການທີ່ຈະອອກຈາກຂອບເຂດທີ່ ພໍ່-ແມ່ ກຳນົດໄວ້.
