ເຂົ້າໃຈຟິວນີ້ເລີຍ ອາການແບບ: “ຢາກໄດ້ຄົນທີ່ຢູ່ຂ້າງກັນ ແຕ່ກໍຢາກມີພື້ນທີ່ໃຫ້ກັບໂຕເອງ ແລະ ຄ້ານເຂົ້າສັງຄົມ” ແມ່ນບໍ່? ເປັນຄົນທີ່ພໍຄິດຮອດການແຕ່ງໂຕ, ການອອກໄປບ່ອນທີ່ມີຄົນຫຼາຍໆ… ພະລັງງານໃນໂຕກໍຫຼຸດລົງເຫຼືອ 10% ທັນທີ. ຄວາມຄິດຢາກມີແຟນກໍເຫຼືອພຽງແຕ່ “ຂໍຢູ່ເບິ່ງ Netflix ຄົນດຽວຢູ່ເຮືອນດີກວ່າ”.
ເຮົາຮູ້ສຶກວ່າ Introvert ແບບເຮົາບໍ່ໄດ້ຫາຍາກດອກ, ແຕ່ບ່ອນທີ່ຈະເຈິກັນຫັ້ນ ມັນຍາກ! ເພາະທຸກຄົນກໍຢູ່ເຮືອນໃຜລາວໝົດ.
ນີ້ເປັນບັນຫາລະດັບຊາດສຳລັບຊາວເຮົາ ແລ້ວຈະເຮັດແນວໃດຈຶ່ງຈະມີແຟນຈັກເທື່ອ? ນີ້ແມ່ນວິທີແກ້ໄຂສຳລັບຄົນທີ່ມັກຢູ່ຕິດຢ້າວຕິດເຮືອນ.
1. ບັນຫາ: ຈະໄປພົບກັນຢູ່ໃສ?
ເຮົາບໍ່ໄດ້ໄປບ່ອນຄົນຫຼາຍ, ບໍ່ໄດ້ໄປງານສັງສັນ… ແລ້ວຄົນທີ່ຖືກຕາຕ້ອງໃຈ ເຂົາເຈົ້າຈະມາຫຼົງທາງຢູ່ໜ້າປະຕູເຮືອນເຮົາໄດ້ແນວໃດ?
ວິທີຍອດນິຍົມແມ່ນ ໃຊ້ແອັບໃຫ້ເປັນປະໂຫຍດ: ເທັກໂນໂລຢີຄືໝູ່ທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງຄົນມັກຢູ່ເຮືອນ. ລອງຂຽນໃນ Profile ວ່າ: “Introvert. ມັກຢູ່ເຮືອນ. ຂໍຄົນທີ່ເຫັນດີນຳວ່າ: Date ທີ່ດີທີ່ສຸດຄືການສັ່ງ Delivery ມາເບິ່ງໜັງຢູ່ໂຊຟາ.” (ການສື່ສານຢ່າງຊື່ສັດຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນ, ເປັນໄປຕາມຫຼັກການທີ່ວ່າ: ຢ່າປອມຕົວ ເປັນຄົນ Extrovert ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຄູ່ເຂົ້າມາ).
ອີກວິທີໜຶ່ງແມ່ນ ຫາບ່ອນພົບປະແບບ “Low-Key”: ລອງໄປຮຽນອີ່ຫຍັງທີ່ເປັນສິ່ງທີ່ເຮົາມັກ ຫຼື ບ່ອນທີ່ມີກິດຈະກຳທີ່ບໍ່ຕ້ອງລົມກັນຫຼາຍເຊັ່ນ: ຫ້ອງສະໝຸດ, ຄາເຟ່ທີ່ງຽບໆ, ຫ້ອງຮຽນເຮັດເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາ ຫຼື ຫ້ອງຮຽນແຕ້ມຮູບ. ເຮົາຈະພົບຄົນທີ່ມີຄວາມສົນໃຈຄືກັນ ແລະ ບໍ່ຕ້ອງໃຊ້ພະລັງງານທາງສັງຄົມຫຼາຍ.
2. ບັນຫາ: ເວລາໄປ Date ແລ້ວໝົດພະລັງ
ພໍໄດ້ອອກໄປເທື່ອໜຶ່ງ ແລ້ວຕອນເຊົ້າມື້ຕໍ່ມາຮູ້ສຶກວ່າ: “ໂອ້ຍ… ພະລັງຊີວິດເຫຼືອພຽງ 5%. ຂໍນອນຈັກ 3 ມື້ໄດ້ບໍ່?”
ວິທີແກ້ ທຳອິດແມ່ນ ລອງວາງແຜນແບບມີກຳນົດເວລາ: ຄືກັບທີ່ຜູ້ຊ່ຽວຊານແນະນຳ, ໃຫ້ເລືອກ Date ແບບສັ້ນໆ ກ່ອນ, ເຊັ່ນ: ນັດກິນກາເຟພຽງແຕ່ 1 ຊົ່ວໂມງ. ໃຫ້ຮູ້ວ່າຈະຕ້ອງກັບຕອນໃດ. ອັນນີ້ຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາຮູ້ສຶກວ່າ ຄວບຄຸມສະຖານະການໄດ້ ແລະ ບໍ່ຕ້ອງຝືນຢູ່ຕໍ່ຈົນໝົດແຮງ.
ຕໍ່ມາແມ່ນ ເນັ້ນການສົນທະນາທີ່ເລິກເຊິ່ງ: Introvert ບໍ່ມັກ Small Talk (ການລົມເລື່ອງທົ່ວໄປ). ໃຫ້ກຽມຄຳຖາມທີ່ໜ້າສົນໃຈໄວ້ລ່ວງໜ້າ ເພື່ອເລີ່ມຕົ້ນການລົມກັນໃນເລື່ອງທີ່ມີຄວາມໝາຍ. ມັນຈະເຮັດໃຫ້ Date ມີຄວາມໜ້າຈົດຈຳ ແລະ ບໍ່ຮູ້ສຶກວ່າມັນເສຍເວລາສາກແບັດ.
3. ບັນຫາ: ຢ້ານວ່າຄວາມຕ້ອງການ “ຢູ່ຄົນດຽວ” ຈະທຳລາຍຄວາມສຳພັນ
“ຖ້າຂ້ອຍມີແຟນແລ້ວ, ລາວຕ້ອງໄຫ້ແທ້ໆ ຖ້າຂ້ອຍຂໍເວລາສ່ວນຕົວ!”
ວິທີແກ້ໄຂ ທຳອິດເລີຍຄື ຄວາມຊື່ສັດຄືທາງອອກ: ຕ້ອງເລືອກຄົນທີ່ “ຍອມຮັບ” ໃນຕົວຂອງເຮົາໄດ້. ຜູ້ຊ່ຽວຊານບອກວ່າ: ໃຫ້ບອກຄວາມຕ້ອງການເລື່ອງພື້ນທີ່ສ່ວນຕົວຂອງເຮົາ ຢ່າງກົງໄປກົງມາ (ເຊັ່ນ: “ຂ້ອຍຕ້ອງການເວລາ 2 ຊົ່ວໂມງ ຫຼັງເລີກວຽກທຸກມື້ ເພື່ອປັບອາລົມ.”). ຖ້າລາວເຂົ້າໃຈ, ນັ້ນຄືສັນຍານທີ່ດີ. ຖ້າລາວເກັບເອົາໄປຄິດວ່າເປັນຄວາມຜິດຂອງລາວ… ອາດຈະຕ້ອງໄດ້ຄິດໃໝ່.
ຕໍ່ມາແມ່ນ ລອງຊອກຫາ “ໝູ່ທີ່ດີທີ່ສຸດ” ກ່ອນ “ຄູ່ຮັກ”: ໃຫ້ໂຟກັສໃສ່ການສ້າງ ມິດຕະພາບ ທີ່ເລິກເຊິ່ງກັບຄົນນັ້ນກ່ອນ. ເມື່ອເຮົາເປັນໝູ່ທີ່ເຂົ້າໃຈກັນແທ້ໆ, ການທີ່ຕ້ອງໄດ້ຢູ່ຄົນດຽວ ຫຼື ບໍ່ມັກອອກໄປໃສ ກໍຈະບໍ່ເປັນບັນຫາອີກຕໍ່ໄປ.
ສະຫຼຸບແບບປອບໃຈກໍຄື: ຢ່າຄິດວ່າການເປັນຄົນມັນຢູ່ເຮືອນເປັນອຸປະສັກ ແຕ່ມັນຄື “ຄວາມພິເສດ” ທີ່ເຮົາຕ້ອງໃຊ້ວິທີການນັດພົບທີ່ສະຫຼາດຂຶ້ນ ຂໍພຽງແຕ່ເຮົາກ້າເປີດເຜີຍຕົວຕົນທີ່ແທ້ຈິງຂອງເຮົາອອກໄປ. ລອງເບິ່ງແມະ ໄດ້ຜົນແນວໃດແລ້ວມາເລົ່າສູ່ຟັງແດ່.
