ມື້ນີ້ມ່ວນຈະພາມາຮູ້ຈັກກັບເຈົ້າຂອງເຟສບຸກເພຈ SNAE DESIGN ແລະ SNAE HISTORY ໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ, ເພາະລາວຜູ້ນີ້ເປັນຜູ້ສ້າງສັນຜົນງານຈາກເລື່ອງລາວປະຫວັດສາດໃນອະດີດ, ການຄົ້ນຫາຄວາມໝາຍໃນການອອກແບບ. ຖືວ່າເປັນບຸກຄົນທີ່ໜ້າສົນໃຈ ແລະ ໜ້າຕິດຕາມກ່ຽວກັບແຮງບັນດານໃຈຜູ້ທີ່ມີຄວາມຮັກໃນການຄົ້ນຄວ້າປະຫວັດສາດລາວ.
ສະບາຍດີ, ກ່ອນອຶ່ນຂໍຂອບໃຈທາງທີມງານມ່ວນທີ່ສົນໃຈຜົນງານ ແລະ ໃຫ້ກຽດສຳພາດຂ້ອຍ. ຂ້ອຍເອງຊື່ ທ້າວ ວິລະ ພູ່ນວົງສາ ອາຍຸ 27 ຍ່າງເຂົ້າ 28 ປີ, ປັດຈຸບັນເຮັດອາຊີບເປັນນັກອອກແບບອິດສະຫຼະ ແລະ ເປັນພໍ່ຄ້າທີ່ມີຮ້ານຂາຍເສື້ອຜ້ານ້ອຍໆຊື່ວ່າ ສະເໜ່ຊ໋ອບ (Snae Shop), ສ່ວນງານຄົ້ນຄວ້າກ່ຽວກັບປະຫວັດສາດ ແລະ ວັດທະນາທຳລາວແມ່ນເປັນງານອະດິເຫຼກຊື່ໆ ແລະ ຕ້ອງຂອບໃຈທີ່ມັກກັບສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດ.
ເຮົາເປັນພຽງຄົນທຳມະດາຄົນໜຶ່ງທີ່ບໍ່ໄດ້ພິເສດກວ່າໃຜ, ແຕ່ສິ່ງໜຶ່ງທີ່ເຮົາຍຶດຖືໃນການໃຊ້ຊີວິດກໍຄືຄິດຫຍັງແລ້ວຕ້ອງລົງມືເຮັດທັນທີ ແລະ ເມືອໄດ້ລົງມືເຮັດແລ້ວຕ້ອງເຮັດມັນຈົນກວ່າຈະສຳເລັດ. ອີກຈຸດໜຶ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາເປັນເຮົາທຸກມື້ນີ້, ຍ້ອນເຮົາເປັນຄົນມັກອ່ານໜັງສື ແລະ ເປັນຄົນມັກສັງເກດ, ມັກຫາຄຳຕອບຂອງທີ່ໄປທີ່ມາຂອງສິ່ງຕ່າງໆທີ່ຢູ່ອ້ອມຕົວສະເໝີ. ອາດດ້ວຍສາເຫດນີ້ກໍເປັນໄປໄດ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາເປັນຄົນທີ່ມັກເລື່ອງປະຫວັດສາດ.
ຈຸດເລີ່ມຕົ້ນໃນການສ້າງເພຈທັງສອງ SNAE DESIGN ແລະ SNAE HISTORY ຂໍອະນຸຍາດເລົ່າແບບກະທັດຮັດເດີ, ເພາະເລື່ອງມັນຍາວຫຼາຍ.
SNAE DESIGN ເກີດຂຶ້ນມາໄດ້ຍ້ອນການຕັດສິນໃຈຢ່າງເດັດຂາດແລ້ວວ່າຈະບໍ່ກັບໄປເຮັດວຽກປະຈຳອີກແລ້ວ, ໂດຍສ່ວນຕົວບໍ່ໄດ້ມີອັກຄະຕິຫຍັງກັບວຽກປະຈຳ, ພຽງແຕ່ເຮົາບໍ່ມັກຊື່ໆການທີ່ຈະຖືກຕີກອບວ່າສິ່ງນີ້ຜິດ ແລະ ສິ່ງນັ້ນຖືກ. ມັນເປັນການທຳລາຍຄວາມຄິດສ້າງສັນຂອງເຮົາ, ເຮົາເລີຍເລືອກທີ່ຈະບໍ່ຢູ່ໃນກອບອີກຕໍ່ໄປເທົ່ານັ້ນ. ຫຼັງຈາກອອກວຽກປະຈຳແລ້ວກໍມາເຮັດ SNAE DESIGN ຂໍຍອມຮັບວ່າຕອນເລີ່ມທຳອິດແມ່ນລຳບາກຫຼາຍ, ແຕ່ເຮົາກໍມີຄວາມສຸກ ແລະ ເຄົາລົບໃນຄວາມກ້າຫານຂອງຕົນເອງທີ່ເລືອກທາງນີ້. ເລີ່ມກາຍເປັນທີ່ຮູ້ຈັກຂອງຄົນໃນສັງຄົມຫຼາຍຂຶ້ນຍ້ອນເຮົາເອົາຮູບສາມນາງໃນເງິນ 1000 ກີບມາພິມໃສ່ເສື້ອຍືດຂາຍ.
SNAE HISTORY ດ້ວຍເປັນຄົນມັກອ່ານເລື່ອງປະຫວັດສາດຢູ່ແລ້ວຈຶ່ງມີຂໍ້ມູນຫຼາຍ, ກ່ອນໜ້ານີ້ເຄີຍໂພສໃນເຟສສ່ວນຕົວ, ແຕ່ຮູ້ສຶກຄົນອ້ອມຂ້າງບໍ່ມີໃຜເຂົ້າໃຈໃນສິ່ງທີ່ເຮົາຢາກສື່ສານເລີຍມາຕັ້ງເປັນເພຈໃຫ້ເປັນກິດຈະລັກສະນະ. ຕອນເຮັດທຳອິດບໍ່ເຄີຍຈະຄິດວ່າຈະມີຜູ້ຕິດຕາມຫຼາຍຄືໃນປັດຈຸບັນ. ຈຸດປະສົງແມ່ນຢ່ງໜ້ອຍສຸດກະຂໍໃຫ້ມັນເປັນບ່ອນເກັບຂໍ້ມູນເພື່ອເວລາຢາກໄດ້ຫຍັງກະໄປຊອກຄືນໃນນັ້ນ. ແຕ່ກະຕ້ອງຂອບໃຈທີ່ມີຄົນມັກໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດ, ເປັນຍ້ອນທີ່ເຮົາມັກອ່ານນີ້ລະເວລາທີ່ເຮົາຄິດອອກແບບຫຍັງມັນກໍເລີຍມີຄັງຂໍ້ມູນໃນຫົວທີ່ສາມາດເບີກອອກມານຳໃຊ້ກັບງານອອກແບບຕ່າງໆໄດ້ໃນເວລາຈຳເປັນ.
ສິ່ງທີ່ເຮັດຫຼົງຮັກໃນການຄົ້ນຄວ້າປະຫວັດສາດລາວ ແລະ ການຊອກຫາຂໍ້ມູນພວກນີ້ມາໄດ້ຍ້ອນວ່າເຮົາເປັນຄົນມັກຄວາມຄິດ, ມັກສັງເກດສິ່ງອ້ອມກາຍ ແລະ ຫາຄຳຕອບວ່າເປັນຫຍັງຈຶ່ງເປັນແບບນັ້ນ, ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງມັນມີເຫດປັດໄຈຂອງມັນ. ອາດເປັນຍ້ອນປະຫວັດສາດມັນອະທິບາຍເລື່ອງພວກນີ້ໄດ້ກໍເລີຍມັກ, ແຕ່ເຮົາກໍ່ບໍຄວນອ່ານປະຫວັດສາດແຕ່ເຫຼັ້ມດຽວ, ຂໍ້ມູນພວກນີ້ຫາອ່ານໄດ້ຕາມຫໍສະໝຸດ, ບາງສ່ວນກະຊື້ໜັງສືມາອ່ານ, ຖ້າເປັນປື້ມຫາຍາກແດ່ກ່ຽວກັບລາວກະສາມາດອ່ານຜ່ານ Website ຫໍສະໝຸດຕ່າງໆໄດ້ (ດຽວຈະຖິ້ມລິ້ງເວັບໄຊ້ທີ່ມັກເຂົ້າໄປອ່ານປະຈໍາໄວ້ທ້າຍໂພສໃຫ້.
ຄວາມໝາຍກ່ຽວກັບອິນໂທຣທີ່ຂຶ້ນໄວ້ໜ້າເພຈ SNAE DESIGN
“ນຸ່ງຜ້າລາຍ ໝາເຫົ່າ” ເປັນສຳນວນບູຮານລາວແປວ່າ: ເວລາເຮັດອີ່ຫຍັງທີ່ແຕກຕ່າງຈາກຄົນອື່ນໃນຕອນທໍາອິດມັກຈະຖືກວິພາກວິຈານ ແລະ ຕໍ່ຕ້ານສະເໝີ. ເປັນເລື່ອງທີ່ມີມາແຕ່ບູຮານນະການແລ້ວ, ແຕ່ເໜືອສິ່ງອື່ນໃດເມື່ອເຮົາຮູ້ໃນໃຈເຮົາແລ້ວວ່າເຮົາເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງແລ້ວກໍບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງໄປສົນໃຈ ແລະ ເຮັດວຽກຂອງເຮົາຕໍ່ໄປດີກວ່າ.
ຄວາມໝາຍກ່ຽວກັບອິນໂທຣທີ່ຂຶ້ນໄວ້ໜ້າເພຈ SNAE HISTORY
“ປະຫວັດສາດ ເຮັດໃຫ້ຄົນສະຫຼາດ ແລະ ບໍ່ເຮັດຜິດພາດໃນເລື່ອງເກົ່າ” ໂຕນີ້ຕາມຫົວຂໍ້ເລີຍເພາະຈຸດປະສົງຫຼັກໆຂອງການຮຽນປະຫວັດສາດກໍເພື່ອສິ່ງນີ້ລະ, ອັນໃດທີ່ເປັນປະໂຫຍດກໍເອົາມານໍາໃຊ້. ແຕ່ອັນໃດທີ່ເວົ້າແລ້ວຜິດກັນສຶກສາໄດ້ແຕ່ກໍ່ບໍ່ຄວນເອົາມາເວົ້າຫຼາຍ.
ແຮງບັນດານໃຈໃນການອອກແບບທີ່ມີເອກະລັກລາຍນາກຄູ່ ແລະ ຮູບແບບງານທີ່ມີເອກະລັກຄວາມເປັນລາວ. ເຮົາຄິດວ່າຄົນທີ່ຄວນຮູ້ຈັກເມືອງລາວດີທີ່ສຸດກະຄືຄົນລາວ ແລະ ເຮົາກໍຢາກເປັນຄົນໆນັ້ນ. ແທນທີ່ຈະເອົາຄວາມຮູ້ໄປຂຽນເປັນປື້ມ ຫຼື ບົດຄວາມຢ່າງດຽວ, ເປັນຫຍັງ? ເຮົາຄືບໍ່ລອງເອົາມັນມາປະສານເຂົ້າກັບອາຊີບນັກອອກແບບກຣາຟິກທີ່ເຮົາເຮັດ. ສຸດທ້າຍກໍເລີຍກາຍເປັນກຣາຟິກສະຕາຍລາວໆ ແລະ ມີຄວາມຍ້ອນຍຸກນໍາແບບທີ່ທຸກຄົນເຫັນ.
ຄວາມເປັນໄປເປັນມາໃນການໄດ້ນໍາໃຊ້ລິຂະສິດສາມນາງທີ່ມີຢູ່ໃນຕໍານານເງິນໃບຄວາຍ (ໃບພັນກີບ). ຄໍາຖາມນີ້ເປັນຄໍາຖາມທີ່ມີຄົນຖາມເຮົາຫຼາຍທີ່ສຸດ ແລະ ເຮົາຂໍອະນຸຍາດບໍ່ຕອບຍືດຍາວ, ເຮົາບອກໄດ້ແຕ່ພຽງວ່າ “ເຮົາໄດ້ເຮັດທຸກຢ່າງຖືກຕ້ອງທັງຕາມຫຼັກກົດໝາຍ ແລະ ຈະລິຍະທຳແລ້ວ, ບໍ່ມີໃຜໄດ້ຮັບຄວາມເດືອດຮ້ອນ ຫຼື ອັບປະໂຫຍດໃນສິ່ງທີ່ພວກເຮົາເຮັດຢ່າງແນ່ນອນ”.
ຄວາມທ້າທາຍຂອງການຄົ້ນຄວ້າຂໍ້ມູນເກົ່າທີ່ມີບໍ່ຫຼາຍເພາະໜັງສືເກົ່າໆທີ່ໜ້າສົນໃຈແມ່ນບໍ່ຖືກນໍາເອົາມາຕີພິມຊໍ້າ, ເຫຼືອພຽງແຕ່ຫົວຂາດໆເກົ່າໆ. ຕ່າງຈາກປະເທດເພື່ອນບ້ານທີ່ມີໜັງສືກ່ຽວກັບປະຫວັດສາດຫຼາຍ, ອາດເປັນຍ້ອນເຂົາມີນັກຄົ້ນຄວ້າຫຼາຍ.
ສ່ວນບ້ານເຮົາເຂົ້າໃຈວ່າທຸກຄົນບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຄວາມສໍາຄັນກັບເລື່ອງນີ້ຍ້ອນວຸ່ນກັບການຫາລ້ຽງປາກລ້ຽງທ້ອງຫຼາຍກວ່າ. ໜັງສືທີ່ເປັນແນວສອນລວຍໃນລາວຈະເຫັນຫຼາຍ, ແຕ່ໂດຍສ່ວນໂຕແລ້ວເຮົາຈະມັກອ່ານແນວສີລະປະ – ວັດທະນະທຳ (ກ່ຽວກັບປະຫວັດສາດ) ແລະ ອີ່ຫຍັງທີ່ກ່ຽວກັບລາວຫຼາຍກວ່າ.
ຖ້າໃຜອ່ານມາຮອດບັນທັດນີ້ເຮົາຂໍຍໍມືນົບສາມບາດ, ສຸດທ້າຍຢາກຝາກໄວ້ວ່າເຮົາກໍເປັນພຽງຄົນທຳມະດາຄົນໜຶ່ງ, ທີ່ບໍ່ໄດ້ວິເສດວິໂສກວ່າໃຜ, ບໍ່ກ້າໄປສອນໃຜ. ແຕ່ເຮົາມີຄວາມເຊື່ອພຽງວ່າອັນໃດທີ່ເຮົາເຮັດໄປແລ້ວມັນບໍ່ແມ່ນ, ເຮົາກໍຄວນມີຄວາມກ້າທີ່ຈະປ່ຽນແປງ. ບໍ່ມີທາງໃດຖືກ ຫຼື ຜິດ ມີພຽງທາງທີ່ເລືອກກັບບໍ່ເລືອກກໍ່ເທົ່ານັ້ນເອງ, ແຕ່ເຮົາບໍ່ເຄີຍເສຍໃຈທີ່ເຮົາເລືອກທາງນີ້.
ໃຜທີ່ຢາກຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບປະຫວັດສາດ ແລະ ມັກການອອກແບບລວດລາຍທີ່ອີງຈາກຄວາມເປັນລາວແບບເກົ່າສາມາດເຂົ້າໄປຕິດຕາມໄດ້ເດີທີ່ເພຈ SNAE DESIGN ແລະ SNAE HISTORY.
ໂດຍ: ທີມບັນນາທິການ Muan
